A última creación da coreógrafa e bailarina sevillana Bárbara Sánchez propón un achegamento feminista ao arquetipo cristián de María Magdalena. <Várvara> parte de lugares aparentemente tan dispares como a cultura valenciana do bacalao e a idea mística da éxtase, Bárbara Sánchez encarna a figura da Gran Amante. Como en toda práctica mística, o obxectivo aquí é a unión, a disolución definitiva da distancia. Non queda espazo xa para a ironía, o sarcasmo e moito menos para o  autorreferencial. María Magdalena é a tola exemplar, capaz de baleirarse para encarnar ao Amado, capaz de esnaquizar calquera institución patriarcal para afirmar o seu Amor Infinito. Ela fala directamente co seu Dono, elixido libremente. Non hai nin distancias nin intermediarios que vallan. Fronte á imposición capitalista dun modelo de muller privilexiada branca que se pode permitir dedicar os seus esforzos para observarse a si mesma, Ela leva a cabo un desaloxo radical, unha baixada consciente e desexada aos entullos do mundo, a ese lugar desde onde reina o seu Cristo.

​

<Várvara> forma parte do programa da II Edición do Festival CoruFest, que se realiza en distintos lugares da cidade.